یك كارشناس مطرح كرد
دلیلهای عقب ماندگی صنعت ریلی
به گزارش شیک بار، یک کارشناس حوزه ریلی ریشه مشکلات صنعت ریلی را اقتصاد آن عنوان نمود و اظهار داشت: برای رفع عقب ماندگی های این حوزه باید شرکت های بخش خصوصی واقعی را بیشتر جذب این بخش کرد.
سعید قصابیان در گفت و گو با ایسنا، با اعلان اینکه حمل و نقل ریلی پاسخگوی جابجایی مسافر و بار نیست، اظهار داشت: حمل و نقل ریلی از نظر کیفیت و تعداد صندلی از تقاضا عقب است. یعنی کیفیت پایین است و تعداد صندلی کم است. برای اینکه کسب وکار حمل ونقلی ریلی مسافری برای شرکتها صرفه اقتصادی ندارد و وقتی صرفه نداشته باشد و یا حتی در ضرر باشد نمی توان انتظار کیفیت بالا و صندلی بیش از آن داشت.
وی با تأکید بر این که ریشه مشکلات ریلی به اقتصاد حمل و نقل ریلی باز می گردد و تا مساله اقتصاد ریلی مرتفع نشود وضعیت همین است، اضافه کرد: بدین سبب چون نمی توانیم پاسخگوی همه نیازها باشیم نباید مردم را مقصر شلوغی و ترافیک جاده ها و تصادفات بدانیم ؛ چون مردم راحت ترین و به صرفه ترین راه را برای سفر انتخاب می کنند و طبیعتا وقتی بلیت قطار پیدا نکنند یا برای آنها به صرفه نباشد از خودروی شخصی برای سفر استفاده می نمایند.
مزایای صنعت ریلی بصورت ریالی بازگشت ندارد
این کارشناس حوزه ریلی درباب چگونگی ضرر و زیان در این زمینه اظهار داشت: البته حمل و نقل ریلی در همه جای دنیا حاشیه سود کمی دارد و گاهی با کمک دولت ها اداره می شود اما ریشه اصلی مشکلات حمل و نقل ریلی این است که مزایای آن بصورت ریال به این صنعت باز نمی گردد. یعنی این صنعت مزایایی را به جامعه می دهد که بازگشت ریالی ندارد.
کاهش آلودگی محیط زیست/کاهش تصادفات جاده ای
قصابیان اشاره کرد: از مزایای اصلی حمل و نقل ریلی می توان به جلوگیری از آلودگی محیط زیست اشاره نمود. بطورمثال متروی تهران روزانه یک تا دو میلیون مسافر جابه جا می کند که همین منجر می شود استفاده ازخودروی شخصی کم شود. اما شرکت مترو مشکلات اقتصادی زیادی دارد برای اینکه وجوهی که تحت عنوان بلیت از مردم می گیرد یک دهم هزینه تمام شده سفر است. در حقیقت سرویسی که مترو برای کاهش آلودگی هوا می دهد بصورت ریال به مترو باز نمی گردد.
وی عنوان کرد: از مزایای دیگر حمل و نقل ریلی می توان به کاهش تصادفات اشاره نمود. اگر صنعت ریلی توسعه یابد و مسافر بیشتری را جابه جا کند و مسافر کمتری به سمت جاده می رود و تلفات جاده ای کاهش زیادی خواهد داشت. از طرفی میزان مصرف سوخت در سفرهای ریلی یک ششم سفرهای جاده ای است اما این مزایا آورده ای برای صنعت ریلی ندارند.
ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر اجرا نمی شود
این کارشناس حوزه ریلی در ادامه اظهار داشت: مزیت سوم حمل و نقل ریلی کاهش مصرف سوخت است. ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر عنوان کرده که هر صنعتی بتواند در سوخت صرفه جویی کند طبق فرمول مشخصی، مابه التفاوت صرفه جویی به سرمایه گذار داده خواهد شد. اما هم اکنون همین ماده ۱۲ هم اجرائی نمی شود و کسانی که در این صنعت سرمایه گذاری و مبادرت به خرید واگن یا لکوموتیو کرده اند هنوز مطالبات خودرا از محل این صرفه جویی دریافت نکرده اند.
وی با اشاره به این که به سبب ارزانی سوخت از مزیت ریلی در صرفه جوئی سوخت بهره برداری نمی نماییم، اظهار داشت: راه آهن و سازمان بهینه سازی مصرف سوخت در انجام ماده ۱۲ ترک فعل کرده اند. می بینیم که حتی اگر قوانین خوبی در این بخش وجود داشته باشد در گیرودار سیستم اداری گم می شود. پیامد دیگر این ترک فعل آنست که وقتی دست شرکت های حمل و نقل ریلی برای سرمایه گذاری بسته می شود، میزان سفارش به واگن ساز هم کاهش می یابد و این تولید کنندگان هم به ورطه ضرر وارد می شوند.
وی افزود: باید سرمایه های خصوصی را جذب حوزه ریلی نماییم. یعنی باید موانع از جلوی پای سرمایه گذار برداشته شود همچون با بهره گیری از ظرفیت ماده ۱۲.
بخش خصوصی واقعی باید جذب صنعت شود
قصابیان با اشاره به شکست خصوصی سازی در صنعت ریلی اظهار داشت: خصوصی سازی از سال ۸۴ با تصویب قانون دسترسی آزاد به شبکه ریلی در این صنعت شروع و با امروز شاهد شکست آن هستیم برای اینکه شرکت هایی که در این بخش کار می کنند مبتنی بر سرمایه خصوصی نبوده و به نهادهایی مختلف وابستگی دارند و عملکردشان با عملکرد راه آهن دولتی فرق زیادی ندارد. بدین سبب باید بخش خصوصی واقعی جذب این صنعت شود و از شرکت های شبه دولتی های برای توسعه حمل و نقل ریلی آبی گرم نمی گردد. باید پول بخش خصوصی واقعی را بیاوریم. شبه دولتی ها نمی توانند صنعت ریلی را نجات دهند. باید مشوق هایی برای سرمایه گذار خصوصی واقعی قرار دهیم.
اولویت تجهیز و نوسازی ناوگان است
این کارشناس حوزه ریلی اشاره کرد: اگر پولی هم آمد و وارد شبکه شد اولویت با نگهداری و تجهیز و نوسازی ناوگان و سیستم سیگنالینگ است و ایجاد خطوط جدید در اولویت های بعدی قرار می گیرد، برای اینکه هم اکنون از تمام ظرفیت خطوطی که راه اندازی شده بطور کامل استفاده نمی شود.
وی در آخر اظهار داشت: در برنامه هایی بالا دستی آمده است که با تجهیز و نوسازی ناوگان باید سهم ریل در جابه جایی مسافر به ۲۰ درصد و در جابه جایی بار به ۳۰ درصد برسد در صورتیکه فعلا با این اعداد فاصله بسیاری داریم.
منبع: شیك بار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب